Wyobraź sobie, że do przyjeżdża samochód z usterką, która powtarza się co jakiś czas, na przykład z gasnącym silnikiem. Pojazd oglądało już kilku mechaników, ale nie znaleziono przyczyny. Klient zaczyna tracić wiarę w mechaników i chce tylko, żeby ktoś mu to naprawił. Co zrobisz?
Pewnie zaczniesz od przeglądu pojazdu, żeby zobaczyć, czy nie ma jakiejś oczywistej wady albo braku, a następnie podłączysz skaner do diagnostyki. Jeśli żaden z tych sposobów nie przyniesie rezultatów, prawdopodobnie trzeba będzie nieco poważniej zagłębić się w proces diagnostyczny i sięgnąć po schemat połączeń.
Musisz jednak wiedzieć, czym dokładnie jest taki schemat i jak go odczytać.
Najprościej mówiąc, schemat połączeń to wizualne odzwierciedlenie obwodu elektrycznego. Odległość między punktami na schemacie nie przedstawia dosłownie plątaniny przewodów w pojeździe, ale za to na ilustracji dokładnie widać, jak ułożone są elementy układu elektrycznego pojazdu.
Do końca ubiegłego wieku schematy były dostępne tylko w fizycznych instrukcjach serwisowych, co oznaczało, że trzeba było prześledzić palcem linię na kilku stronach nawet w przypadku prostego samochodu z lat 80. Łatwo było zgubić połączenie, które się śledziło, a sprawę dodatkowo utrudniał fakt, że schematy były zazwyczaj czarno-białe.
Sytuację zmieniło nadejście komputerów. W latach 90. można było przeglądać pełne schematy połączeń na ekranach monitorów, choć zwykle na nieporęcznym sprzęcie w biurze, przy użyciu oprogramowania uruchamianego z fizycznych dysków. Później pojawiły się laptopy, tablety i oprogramowanie w chmurze – takie jak Autodata – z kolorowymi, interaktywnymi schematami, które jeszcze bardziej ułatwiły wyszukiwanie usterek.
Teraz użytkownicy mogą wyszukiwać podzespoły, dowolnie je powiększać i pomniejszać, a później jednym kliknięciem przechodzić do powiązanych sekcji i innych istotnych informacji.
Każdy schemat jest opracowywany przez wewnętrzny zespół techników samochodowych i ilustratorów technicznych na podstawie danych OE. Rysowanie takich schematów i dbanie o ich dokładność jest procesem wymagającym wysokich kwalifikacji, bardzo pracochłonnym i często wiążącym się z negocjacjami na temat praw autorskich z producentem pojazdu, ale z uwagi na to, że schematy te są tak istotne dla mechaników, Autodata nie szczędzi środków na ich wytwarzanie.
Nowoczesny sposób przedstawiania danych jest dla nas szczególnie ważny. Pomijając samą liczbę schematów dla każdego modelu samochodu (dla każdego modelu może być nawet 30 oddzielnych schematów, a Autodata ma ich obecnie w swoim systemie 290 tysięcy), każdy odnośnik zawiera mnóstwo modułów kontrolnych, czujników, ukrytych bezpieczników i punktów uziemienia, które trzeba będzie znaleźć i sprawdzić podczas sprawdzania obwodu.
Każdy doświadczony mechanik posiada przynajmniej próbnik napięcia i multimetr cyfrowy, którymi może sprawdzić zasilanie, wykryć złe uziemienie i sprawdzić podzespoły. Inne powszechnie używane narzędzia to na przykład sonda, która zasila obwody napięciem 12 V (lub 24 V), aby je przetestować, oraz oscyloskopy, które pozwalają technikom „zobaczyć”, co dzieje się w obwodzie, poprzez zaciśnięcie przewodów i wytworzenie fali, której fragment można zarejestrować i przeanalizować, aby wykryć anomalie.
„Nowoczesne układy elektryczne i wiązki przewodów stają się coraz bardziej skomplikowane i nawet najbardziej doświadczeni mechanicy mogą mieć trudności z przeprowadzeniem samodzielnej naprawy”, powiedział Salim Arkadan, główny menedżer produktu w Autodata.
„Nasza stale powiększająca się biblioteka kolorowych schematów połączeń z funkcją wyszukiwania, które pomagają specjalistom z branży motoryzacyjnej w procesie diagnostycznym oraz w szybkim lokalizowaniu usterek cały czas”, dodał.